1991 – Rock Ad Roll

Okładka to kolaż stworzony z 16 zdjęć utrzymanych najczęściej w błękitnej tonacji przełamanej plamami czerwieni i kilkoma czarno-białymi fotografiami członków grupy.

U2

Okładka „Achtung Baby” to zdecydowane odejście od monochromatycznego stylu poprzedniej płyty „Joshua Tree”. Zespół doszedł do wniosku, że nie ma pojedynczego obrazu, który oddałby przemianę, jakiej muzycy dokonali przez ostatnie lata. Zdecydowali się na okładkę stworzoną z 16 zdjęć utrzymanych najczęściej w błękitnej tonacji przełamanej plamami czerwieni i kilkoma czarno-białymi fotografiami członków grupy. Za zdjęcia odpowiada stały współpracownik U2 – Anton Corbijn, a za projekt graficzny Steve Averill. Główną inspiracją była okładka płyty „Exile on Main Street” Rolling Stones, wykorzystująca montaż zdjęć w sepii Roberta Franka.

Przejdź do:1991 | Przejdź do:Achtung Baby | Przejdź do:U2 |

Ozzy’ego Osbourne’a. Wokalista jest w samym centrum okładki, widać jego popiersie. Jest ustawiony do nas bokiem, widoczny z lewego profilu. Ma długie, ciemne, rozpuszczone włosy, które przesłaniają mu oko. Usta ma przymknięte, ułożone w sposób kojarzący się z zamyśleniem. Jest wyprostowany, ma odsłonięty tors. W oddali, za Ozzym unoszą się małe, skłębione obłoczki. I jeszcze jeden, niezwykle frapujący szczegół. Na plecach Ozzy’ego znajduje się niewielkie, ale zdecydowanie kojarzące się z anielskim - skrzydło.

Ozzy Osbourne

Trudno było w 1991 roku uwierzyć, że ta okładka rzeczywiście skrywa w sobie krążek z nagraniami Ozzy’ego Osbourne’a. Trudno tym, którzy po muzykę frontmana Black Sabbath sięgali regularnie i znali jego wcześniejsze, solowe dokonania. No More Tears jest przecież 6. albumem Ozzy’ego, a na obwolutach poprzednich płyt wokalista pojawiał się jako opętany szaleniec, wilkołak, zmutowany towarzysz diablicy czy demoniczny władca nawiedzonych dzieci. I nagle taka odmiana…

Przejdź do:1991 | Przejdź do:No More Tears | Przejdź do:Ozzy Osbourne |

Całą okładkę płyty wypełnia fotografia płynącego dziecka. W wodzie dryfuje kilkumiesięczny chłopiec. Jest zupełnie nagi, widoczne są jego niczym nie przesłonięte genitalia. Płynie zwrócony twarzą do fotografa, lekko się uśmiechając. Rączki dziecka są szeroko rozpostarte na boki, zajmują prawie całą szerokość okładki. Przy twarzy niemowlaka widać niewielkie bąbelki powietrza.

Nirvana

To jedna z najbardziej znanych okładek lat 90. Sławę zawdzięcza wykonanej pod wodą fotografii nagiego dziecka. Zdjęcie wywołało kontrowersje, pojawiały się nawet głosy żądające wycofania tych obwolut ze sklepów muzycznych.

Przejdź do:1991 | Przejdź do:grunge | Przejdź do:Nevermind | Przejdź do:Nirvana |

Na okładce zdjęcie pięciu muzyków zespołu. Są w grupie, ale w pewnym od siebie oddaleniu, a pokój, w którym się znajdują, jest kompletnie pusty. I ta pustka jest niezwykle wyrazista. Być może dzieje się tak dlatego, że zdjęcie jest odrobinę zniekształcone, zrobione jakby przez ściankę butelki czy jakąś inną, wypukłą soczewkę. Muzycy nie dominują więc aż tak bardzo, choć zajmują większą część okładki. Tworzą jakby trzy rzędy. Na pierwszym planie znalazł się Beno Otręba,jest na samym dole, a w kadrze okładki widoczna jest jedynie jego głowa. Za nim, w pewnym oddaleniu siedzi na krześle Rysiek Riedel. Siedzi dosyć swobodnie, jest wyprostowany, ale lewą nogę założył na prawą w sposób kojarzący się z rockowym luzem. Noga jest zgięta w kolanie i ustawiona niemal poziomo, na prawym kolanie znajduje się lewa stopa wokalisty. Z tyłu, za Ryśkiem, stoją od lewej Adam Otręba, Jerzy Styczyński i Paweł Berger. Tworzą jakby półkole, ale stoją od siebie w pewnej odległości, pomiędzy każdym z trójki muzyków widnieje, umieszczone na ścianie za nimi okno.

Dżem

Detox 1991 Ogromnie smutna to płyta i nieprawdopodobnie piękna. I ważna, ważna dla wielu osób i ważna dla muzyki– zdaniem wielu fanów i krytyków jest to bezsprzecznie najlepsze dzieło sygnowane marką Dżem. I nawet jeśli ktoś nigdy nie przesłuchał tej płyty w całości, to najprawdopodobniej chociaż raz spotkał się z „Listem do M.”, „Snem o […]