U2

Na okładce znalazło się czarno-białe zdjęcie przedstawiające gitarzystę U2. The Edge stoi w smudze światła padającego z reflektora i  rozświetlającej czarne tło. Na tle świetlistej plamy wyraźnie rysuje się sylwetka lekko pochylonego, skupionego na grze Evansa. Postać przesunięta jest w stronę prawego dolnego rogu okładki i zajmuje jej większą część. The Edge stoi na ugiętych nogach, lewym profilem do widza. Na głowie ma kapelusz z  szerokim rondem, w którym często pojawiał się na przełomie lat 80. i 90. Widoczna jest lewa dłoń trzymająca gryf gitary. Resztę instrumentu Edge zasłania tułowiem. 

U2

Fotografia The Edge’a i Bono wypełnia mniej więcej ⅔ okładki. Lewy bok okładki pozostał wolny, pokryty jednolitym czarnym tłem. To tam, mniej więcej w połowie wysokości okładki, umieszczono żółty napis z tytułem płyty. Tytuł zapisany jest w dwóch linijkach. W górnej znalazło się słowo „Rattle”, w dolnej pozostałe dwa wyrazy, z których słowo „Hum” zapisane jest standardowo, a „And” przekręcone o 90 stopni. W prawym górnym rogu okładki znajduje  się malutki biały napis U2. 
Przejdź do:1998 | Przejdź do:Rattle and Hum | Przejdź do:U2 |
Okładka to kolaż stworzony z 16 zdjęć utrzymanych najczęściej w  błękitnej tonacji przełamanej plamami czerwieni i kilkoma czarno-białymi fotografiami członków grupy.

U2

Okładka „Achtung Baby” to zdecydowane odejście od monochromatycznego stylu poprzedniej płyty „Joshua Tree”. Zespół doszedł do wniosku, że nie ma pojedynczego obrazu, który oddałby przemianę, jakiej muzycy dokonali przez ostatnie lata. Zdecydowali się na okładkę stworzoną z 16 zdjęć utrzymanych najczęściej w  błękitnej tonacji przełamanej plamami czerwieni i kilkoma czarno-białymi fotografiami członków grupy. Za zdjęcia  odpowiada stały współpracownik U2 – Anton Corbijn, a za projekt graficzny Steve Averill. Główną inspiracją była okładka płyty „Exile on Main Street” Rolling Stones, wykorzystująca montaż zdjęć w sepii Roberta Franka.
Przejdź do:1991 | Przejdź do:Achtung Baby | Przejdź do:U2 |