Okładki

Okładka płyty jest idealnym odzwierciedleniem tytułu - cała jest skąpana w słonecznym blasku. Na środku widnieje spowity w pomarańczowej, mglistej poświacie portret Anny Rusowicz. Jest to zdjęcie autorstwa Oli Bodnaruś. Długie, rozpuszczone włosy Anny lekko muśnięte podmuchem wiatru, częściowo zakrywają jej smukłą twarz. Oczy, wyraźnie podkreślone makijażem, skierowane są ku górze. Twarz emanuje spokojem ale też odwagą i pewnością. Na górze okładki białymi wersalikami umieszczono imię i nazwisko artystki. Napis w jednej linii, wypełnia prawie całą szerokość płyty.

Anna Rusowicz

Dziewczyna Słońca 2024 „Dziewczyna Słońca” to piąty album polskiej wokalistki Anny Rusowicz. To dziesięć piosenek zainspirowanych muzycznym bogactwem hippisowskiej złotej ery przełomu lat 60. i 70. XX wieku. Płytę otwiera piosenka tytułowa – nowa wersja przeboju w 1979 r., nagranego przez duet Ada & Korda, czyli rodziców Anny: Adę Rusowicz i Wojciecha Kordę. Słowa napisała […]
Przejdź do:Anna Rusowicz | Przejdź do:Dziewczyna Słońca | Przejdź do:polska muzyka |
Okładka płyty to grafika autorstwa Łukasza Partyki i Tomka Domańskiego. Przedstawia tytułowy hotel Marmur. Jest noc. Budynek hotelu jest przeszklony, a jego dolne piętra rozjaśnia bijące ze środka ciepłe światło. Nad wejściem świeci na biało ozdobny neon z zawijasami. Do wejścia prowadzi podjazd, a refleksy światła po bokach sugerują, że budynek jest otoczony wodą.

Taco Hemingway

Marmur to pierwszy album studyjny polskiego rapera Taco Hemingwaya (Filipa Szcześniaka). To album koncepcyjny, rodzaj słuchowiska, w którym razem z artystą wyruszamy w podróż z Warszawy do Trójmiasta.  W pociągu spotykamy tajemniczego współpasażera, który będzie towarzyszył nam aż do końca albumu. To nie koniec zagadkowych wydarzeń. Na miejscu bowiem okazuje się, że ktoś zameldował “pana Szcześniaka” w staroświeckim hotelu Marmur, a portier wie o jego pobycie tam więcej, niż on sam. Przez kolejne utwory towarzyszymy Filipowi podczas jego perypetii w tym tajemniczym przybytku, by w końcu wspólnie wrócić pociągiem do Warszawy.

Autorka: Michalina Adamska
Przejdź do:2016 | Przejdź do:polska muzyka | Przejdź do:Taco Hemingway |
Okładka Płyty Bruce'a Springsteena to zdjęcie samego artysty. Stoi w samym centrum obwoluty i jest widoczny od pasa w górę. Ma na sobie białą koszulkę i czarną, prostą, wyraźnie rock and roll’ową skórzaną kurtkę. Jest rozpięta, ma podniesiony kołnierz, a Boss trzyma ręce w jej kieszeniach. Springsteen stoi wyprostowany, przodem do nas. Ma raczej krótkie, zmierzwione włosy, patrzy na wprost i jest poważny. Pasuje do punkowej stylistyki, choć nie przyjmuje jej najbardziej radykalnego image. Boss opiera się lewym bokiem o framugę lub ścianę. W tle, za nim, rysują się okno lub szklane drzwi przesłonięte jasną żaluzją, a na ścianie, o którą wspiera się artysta, wisi jasna tapeta w kwiatowe wzory.

Bruce Springsteen

Smutna to płyta, wyraźnie przesiąknięta już rodzącym się i zdobywającym coraz większą popularność punkiem. Boss nagrywając ten album jest już gwiazdą, taką pozycję zapewniła mu „Born to run”, ale nie odcina kuponów od poprzedniego wydawnictwa. „Darkness on the Edge of Town” różni się znacznie od swej poprzedniczki, a Springsteen zdaje się dawać znak, że rola gwiazdy niekoniecznie mu odpowiada. I koncertuje, koncertuje i coraz śmielej włącza się aktywnie w różne, ważne akcje społeczne.

Autorzy: Roberto i Karola Więckowscy
Przejdź do:1978 | Przejdź do:Blues | Przejdź do:Bruce Springsteen | Przejdź do:Rock |