Okładki

Okładka kojarzy się z komiksem. Tło jest podzielone na pasy w dwóch odcieniach niebieskiego, całkiem jasnego i ciemnego, wręcz granatowego. Bohaterem okładki jest wyraźnie zadowolony, kilkuletni chłopiec. Powód zadowolenia jest oczywisty – chłopiec robi to, co uwielbia większość dzieci w jego wieku, a mianowicie huśta się na huśtawce. I w ogóle nie przeszkadza mu fakt, że jest ona niezwykle prosta, tworzą ją dwa zwisające z góry sznury, do których przymocowano zwyczajną deskę.

Offspring

„Americana”, gdy pojawiła się na sklepowych półkach, wzbudziła kontrowersje. Postpunkowej grupie zarzucono komercję, zbytni zwrot w stronę popu, choć zagranego z ogromną dynamiką, z wyraźnie punkowymi gitarami. Płyta od samego początku sprzedawała się jednak świetnie, już w pierwszym tygodniu w samych Stanach Zjednoczonych kupiono ponad 170 tysięcy egzemplarzy, a kilka piosenek stało się wielkimi, światowymi przebojami. Dziś zaś wiadomo, że zaangażowana społecznie „Americana” wytrzymała próbę czasu i, przynajmniej na razie, jest ostatnią naprawdę dobrą propozycją sygnowaną szyldem „Offspring”.
Przejdź do:1998 | Przejdź do:Americana | Przejdź do:Offspring | Przejdź do:postpunk |
Okładka to zdjęcie rentgenowskie człowieka. Jest on ukazany do połowy klatki piersiowej. Czarne żebra, kręgi szyjne, kości czaszki otoczone są złotą poświatą, w niektórych miejscach szkieletu czarne kości zanikają, pozostaje tylko ich złocisty ślad. Poświata nie tylko zastępuje niektóre fragmenty szkieletu i czaszki, ale też daje mglisty zarys osoby, do której należy szkielet: ma ona głowę nieco obróconą bokiem i bardzo szerokie ramiona. Podobny efekt jest wykorzystany na teledyskach do tej płyty: na postaci muzyków chwilami nałożona jest żółta i czarna barwa w taki sposób, jakby widoczne były fragmenty ich szkieletów. Cała okładka jest utrzymana niemal wyłącznie w dwóch kolorach – dominującym żółto-złotym i czarnym.

Offspring

Melodia, szybkość, energia – wszystko to z pewnością można znaleźć na trzecim albumie amerykańskich postpunkowców. Smash wciąga od początku i nie odpuszcza do samego końca, a każda następna piosenka, choć odrobinę przewidywalna w swej punkowej estetyce, jest jednocześnie jakoś inna, niejednokrotnie okraszona nieoczekiwanym smaczkiem. The Offspring wyraźnie wie, co i jak chce zaśpiewać i zagrać i znakomicie, konsekwentnie prowadzi swój przekaz. I, co często można przeczytać w recenzjach tego krążka, trafia w samo serducho.
Przejdź do:1994 | Przejdź do:Offspring | Przejdź do:Smash |
Okładka tej płyty to minimalistyczna, ale niezwykle poruszająca grafika, prawdopodobnie wykonana na komputerze. Przedstawia dwie narysowane osoby, kobietę i mężczyznę. Są oni umieszczeni na niebieskim tle i chociaż są blisko siebie, trudno nazwać ich parą, trudno doszukać się emocji. Kobieta i mężczyzna są przedstawieni od pasa wzwyż. Mężczyzna jest w garniturze, ma krawat oraz kwiatek umieszczony w klapie marynarki. Postać jest biała, można odnieść wrażenie, że wręcz przezroczysta. Kobieta narysowana jest w ten sam sposób. Oczy postaci nie mają źrenic, co jeszcze bardziej zwiększa wrażenie nieobecności obojga, pustki, niemocy, otępienia. Jakby w dzisiejszym świecie nie byli w stanie nawiązać ze sobą głębszej relacji. W prawym górnym rogu znajdują się nazwa zespołu oraz tytuł płyty.  

Muchy

Okładka tej płyty to minimalistyczna, ale niezwykle poruszająca grafika, prawdopodobnie wykonana na komputerze. Przedstawia dwie narysowane osoby, kobietę i mężczyznę. Są oni umieszczeni na niebieskim tle i chociaż są blisko siebie, trudno nazwać ich parą, trudno doszukać się emocji. Kobieta i mężczyzna są przedstawieni od pasa wzwyż. Mężczyzna jest w garniturze, ma krawat oraz kwiatek umieszczony w klapie marynarki. Postać jest biała, można odnieść wrażenie, że wręcz przezroczysta. Kobieta narysowana jest w ten sam sposób. Oczy postaci nie mają źrenic, co jeszcze bardziej zwiększa wrażenie nieobecności obojga, pustki, niemocy, otępienia. Jakby w dzisiejszym świecie nie byli w stanie nawiązać ze sobą głębszej relacji. W prawym górnym rogu znajdują się nazwa zespołu oraz tytuł płyty.  
Przejdź do:2018 | Przejdź do:Muchy | Przejdź do:polska muzyka | Przejdź do:Xerroromans |