Przejdź do treści
Wielkość czcionki: Kontrast:
  • Aktualności
  • Okładki
  • Teledyski
  • Koncerty
  • O projekcie
  • Kontakt
Wybierz kategorię wyszukiwania klawiszami strzałek, przejdź do pozostałych filtrów tabem:

1994

Okładka to zdjęcie rentgenowskie człowieka. Jest on ukazany do połowy klatki piersiowej. Czarne żebra, kręgi szyjne, kości czaszki otoczone są złotą poświatą, w niektórych miejscach szkieletu czarne kości zanikają, pozostaje tylko ich złocisty ślad. Poświata nie tylko zastępuje niektóre fragmenty szkieletu i czaszki, ale też daje mglisty zarys osoby, do której należy szkielet: ma ona głowę nieco obróconą bokiem i bardzo szerokie ramiona. Podobny efekt jest wykorzystany na teledyskach do tej płyty: na postaci muzyków chwilami nałożona jest żółta i czarna barwa w taki sposób, jakby widoczne były fragmenty ich szkieletów. Cała okładka jest utrzymana niemal wyłącznie w dwóch kolorach – dominującym żółto-złotym i czarnym.

Offspring

Melodia, szybkość, energia – wszystko to z pewnością można znaleźć na trzecim albumie amerykańskich postpunkowców. Smash wciąga od początku i nie odpuszcza do samego końca, a każda następna piosenka, choć odrobinę przewidywalna w swej punkowej estetyce, jest jednocześnie jakoś inna, niejednokrotnie okraszona nieoczekiwanym smaczkiem. The Offspring wyraźnie wie, co i jak chce zaśpiewać i zagrać i znakomicie, konsekwentnie prowadzi swój przekaz. I, co często można przeczytać w recenzjach tego krążka, trafia w samo serducho.


Przejdź do:1994 | Przejdź do:Offspring | Przejdź do:Smash |
Okładka jest rzeczywiście czarna, całkowicie czarna i, niejednokrotnie, na pierwszy rzut oka nie widać tam nic więcej. Trzeba oglądać ją z bliska, często ustawiając tak, by światło się po niej ślizgało i dopiero wtedy można dostrzec pozostałe wpisane w nią elementy. Jeden z nich to stosunkowo niewielki wąż, umieszczony w prawym dolnym rogu okładki. Gad leży zwinięty kilkakrotnie w ciasną spiralę i ma lekko uniesioną głowę. Szczęki węża są rozwarte, ale - może z uwagi na silne wtopienie w tło - zwierzę nie wydaje się groźne. Drugi element, umieszczony na obwolucie w lewym górnym rogu, to nazwa zespołu. Czcionka - podobnie jak na poprzednich trzech płytach - jest trójwymiarowa, litery są pogrubione, a całość to po prostu używane w tamtych latach logo zespołu. Najbardziej charakterystyczne są zewnętrzne nóżki pierwszej i ostatniej litery - a więc M i A - obie są wydłużone i kojarzą się nieodparcie z błyskawicami.

Metallica

Projekt okładki to pomysł perkusisty Metalliki – Larsa Ulricha. Chciał on być w opozycji do tego wszystkiego, co działo się wizualnie w muzyce metalowej w tamtych latach. Z czasem okładkę zaczęto tłumaczyć zgoła inaczej, wielokrotnie sugerowano, że zespół chciał w ten sposób podkreślić odmienność muzyki, którą zaproponował w tym albumie, w stosunku do poprzednich płyt.


Przejdź do:1994 | Przejdź do:Black album | Przejdź do:Metallica |

Fundacja kultury bez barier

Adres do korespondencji

ul. Batalionów Chłopskich 76/70
01-308 Warszawa


– Przejdź do strony Rock AD Roll na Facebooku. Otwiera się w nowym oknie
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu.

  • Mapa Strony
  • Polityka prywatności
  • RODO
  • Deklaracja dostępności

© 2022 Fundacja Kultury bez Barier. Korzystanie z serwisu oznacza akceptację regulaminu.