Przejdź do treści
Wielkość czcionki: Kontrast:
  • Aktualności
  • Okładki
  • Teledyski
  • Koncerty
  • Podcasty
  • O projekcie
  • Kontakt
Wybierz kategorię wyszukiwania klawiszami strzałek, przejdź do pozostałych filtrów tabem:

Okładki

Okładka płyty Faith No More. Na środku biały ptak z lekko odchylonymi skrzydłami. To czapla biała, jest zwrócona do nas bokiem i patrzy w prawą stronę. Ma długi, żółtopomarańczowy dziób i otwarte, duże, okrągłe oko o ciemnej tęczówce. Czapla jest w centrum okładki, bliżej jej dolnego brzegu. Nad nią, na samej górze widnieje napisana białymi, drukowanymi literami nazwa zespołu. Wszystkie tworzące ją słowa znajdują się obok siebie, a napis jest wyśrodkowany. Bezpośrednio pod nazwą umieszczono tytuł płyty.

Faith No More

„Angel Dust”, obok wydanej trzy lata wcześniej „The real thing”,  jest płytą, która odniosła największy sukces komercyjny. W porównaniu jednak z poprzedniczką, album z 1992 roku został znacznie wyżej oceniony przez krytyków i, jako jedyne wydawnictwo Faith No More, znalazł się w pierwszej dziesiątce amerykańskiej listy Billboard 200. Sama nazwa, którą slangowo tłumaczy się jako anielski pył, jest popularną nazwą fencyklidyny, substancji psychotropowej używanej pierwotnie jako środek znieczulający, a od lat 60-tych XX wieku wykorzystywanej jako narkotyk.

Autorzy: Roberto Więckowski,
Karola Więckowska


Przejdź do:1992 | Przejdź do:Faith No More |
Okładka płyty jest bardzo prosta. Na górze znajduje się dość szeroko rozciągnięty zapis imienia i nazwiska muzyka. Litery są nieduże, proste, w złotym kolorze. W linii poniżej, małymi, także złotymi literami zapisano tytuł albumu. W samym centrum obrazu świeci nieduże serce.

Mark Knopfler

„Golden heart” to z jednej strony kontynuacja dokonań Knopflera i Dire Straits, z drugiej – wyraźne wytyczenie drogi muzycznej, którą od tego czasu podąża angielski wirtuoz gitary. Na płycie znalazły się bowiem zarówno dźwięki wybitnie rockowe, kojarzące się od razu z właśnie rozwiązanym zespołem, jak i frazy czerpiące z country czy folku. Sporo jest przy tym grania akustycznego, balladowego, a Knopfler jest w tej estetyce niezwykle przekonujący. I nie ma wątpliwości, że fani Dire Straits słuchając tego albumu mogli odetchnąć ze spokojem. To, co najlepsze w muzyce Knopflera nie znikło ze świata wraz z rozwiązaniem grupy..

Autorzy: Roberto Więckowski, Emilka Piegat


Przejdź do:1996 | Przejdź do:Golden Heart | Przejdź do:Mark Knopfler |
Okładka płyty zespołu The Cure. Dominują na niej dwa kolory: czarny i czerwony. Można ją podzielić na dwie części. Górna, znacznie węższa, jest czarna, a jedynym elementem w innym kolorze  są na niej nazwa zespołu i tytuł płyty. Wszystko zostało zapisane w jednej linii, w ciągu, bez zaznaczonych przerw. Litery są proste, czerwone, a cały napis został wykonany kapitalikami.

The Cure

Ta płyta to na pewno jeden z najmroczniejszych albumów w historii The Cure, ale być może i w historii rocka uplasowałby się w tej kategorii bardzo wysoko. W świecie zaproponowanym przez grupę Roberta Smitha nie świeci żadne słońce, nie ma nadziei, a nawet wyśpiewywane próby walki o jakiś sens zdają się od razu skazane na porażkę. „Pornography” to szczyt Cure’owskiej zimnej fali i jednocześnie, co okazało się już po latach, pożegnanie zespołu z tą estetyką.

Autorzy: Roberto Więckowski, Karola Więckowska 


Przejdź do:1982 | Przejdź do:Pornography | Przejdź do:The Cure |
Okładkę płyty Leszka Możdżera. W pionie można ją podzielić na dwie części. Ta po lewej stronie jest biała, a jedynym znakiem graficznym wpisanym w tę biel są imię i nazwisko artysty oraz tytuł płyty. Wszystkie litery zostały umieszczone w lewym, górnym rogu. Na górze znalazły się, zapisane czarnym kolorem, imię i nazwisko artysty.

Leszek Możdżer

Album jest spotkaniem dwóch fantastycznych muzyków jazzowych. Możdżer pracuje z twórczością Komedy niezwykle twórczo – z jednej strony daje wybrzmieć muzyce stworzonej przez wielkiego  poprzednika, z drugiej – aranżuje utwory tak, by w tej muzyce znalazła się jego, Leszka Możdżera,  własna, jazzowa estetyka..

Autorzy: Roberto Więckowski, Karola Więckowska


Przejdź do:Komeda | Przejdź do:Leszek Możdżer | Przejdź do:polska muzyka |
  • Przejdź do poprzedniej strony← Poprzednie
  • Przejdź do strony numer: 1
  • …
  • Przejdź do strony numer: 6
  • Przejdź do strony numer: 7
  • Przejdź do strony numer: 8
  • Przejdź do strony numer: 9
  • Przejdź do strony numer: 10
  • Przejdź do strony numer: 11
  • Przejdź do strony numer: 12
  • …
  • Przejdź do strony numer: 41
  • Przejdź do następnej stronyNastępne →

Fundacja kultury bez barier

Adres do korespondencji

ul. Batalionów Chłopskich 76/70
01-308 Warszawa


– Przejdź do strony Rock AD Roll na Facebooku. Otwiera się w nowym oknie
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego.
Zadanie publiczne sfinansowane ze środków Samorządu Województwa Mazowieckiego



Mazowsze serce polski
  • Mapa Strony
  • Polityka prywatności
  • RODO
  • Deklaracja dostępności

© 2025 Fundacja Kultury bez Barier. Korzystanie z serwisu oznacza akceptację regulaminu.