1998

Na okładce znalazło się czarno-białe zdjęcie przedstawiające gitarzystę U2. The Edge stoi w smudze światła padającego z reflektora i  rozświetlającej czarne tło. Na tle świetlistej plamy wyraźnie rysuje się sylwetka lekko pochylonego, skupionego na grze Evansa. Postać przesunięta jest w stronę prawego dolnego rogu okładki i zajmuje jej większą część. The Edge stoi na ugiętych nogach, lewym profilem do widza. Na głowie ma kapelusz z  szerokim rondem, w którym często pojawiał się na przełomie lat 80. i 90. Widoczna jest lewa dłoń trzymająca gryf gitary. Resztę instrumentu Edge zasłania tułowiem. 

U2

Fotografia The Edge’a i Bono wypełnia mniej więcej ⅔ okładki. Lewy bok okładki pozostał wolny, pokryty jednolitym czarnym tłem. To tam, mniej więcej w połowie wysokości okładki, umieszczono żółty napis z tytułem płyty. Tytuł zapisany jest w dwóch linijkach. W górnej znalazło się słowo „Rattle”, w dolnej pozostałe dwa wyrazy, z których słowo „Hum” zapisane jest standardowo, a „And” przekręcone o 90 stopni. W prawym górnym rogu okładki znajduje  się malutki biały napis U2. 
Przejdź do:1998 | Przejdź do:Rattle and Hum | Przejdź do:U2 |
Na okładce znalazło się wykadrowane szerokim, czarnym marginesem na dole i na górze - zdjęcie pustej drogi wiodącej przez prerię porośniętą niską, pożółkłą trawą. Ta droga to Montana Highway 200, a sfotografowany fragment znajduje się pomiędzy Lincoln a Great Falls. Zdjęcie wykonał basista Pearl Jam - Jeff Ament,

Pearl Jam

Pearl Jam z 1998 roku to zespół, który – jak podkreślał w wywiadach frontman Eddie Vader – wyrósł już z młodzieńczego, bezkompromisowego buntu. Muzycy dojrzeli i zamiast odwracać się plecami do świata, zaczęli wskazywać na potrzebę szukania najlepszych rozwiązań, zaczęli przekonywać, że ludzie muszą żyć tu i teraz i warto robić wszystko, by to życie miało sens. A jedną z dróg do osiągnięcia tego celu jest umiejętność ustępowania, odpuszczania spraw, które nie mają większego znaczenia, które jedynie zatruwają codzienność. Warto wsłuchać się w piosenki z „Yield”.
Przejdź do:1998 | Przejdź do:Pearl Jam | Przejdź do:Yield |
Okładka kojarzy się z komiksem. Tło jest podzielone na pasy w dwóch odcieniach niebieskiego, całkiem jasnego i ciemnego, wręcz granatowego. Bohaterem okładki jest wyraźnie zadowolony, kilkuletni chłopiec. Powód zadowolenia jest oczywisty – chłopiec robi to, co uwielbia większość dzieci w jego wieku, a mianowicie huśta się na huśtawce. I w ogóle nie przeszkadza mu fakt, że jest ona niezwykle prosta, tworzą ją dwa zwisające z góry sznury, do których przymocowano zwyczajną deskę.

Offspring

„Americana”, gdy pojawiła się na sklepowych półkach, wzbudziła kontrowersje. Postpunkowej grupie zarzucono komercję, zbytni zwrot w stronę popu, choć zagranego z ogromną dynamiką, z wyraźnie punkowymi gitarami. Płyta od samego początku sprzedawała się jednak świetnie, już w pierwszym tygodniu w samych Stanach Zjednoczonych kupiono ponad 170 tysięcy egzemplarzy, a kilka piosenek stało się wielkimi, światowymi przebojami. Dziś zaś wiadomo, że zaangażowana społecznie „Americana” wytrzymała próbę czasu i, przynajmniej na razie, jest ostatnią naprawdę dobrą propozycją sygnowaną szyldem „Offspring”.
Przejdź do:1998 | Przejdź do:Americana | Przejdź do:Offspring | Przejdź do:postpunk |