Edyta Bartosiewicz
Sen
1994 rok
Portret wokalistki jest dość często wykorzystywanym pomysłem na okładkę płyty. Jednak wersji tego pomysłu może być tak wiele, że projektanci nie muszą obawiać się sztampy. Na okładce „Snu” jest portret tajemniczej, wyłaniającej się z czerni młodej kobiety.
Okładka „Snu” jest minimalistyczna. Większość powierzchni to głęboka czerń. W lewej połowie kadru stoi Edyta Bartosiewicz. Ubrana jest w czarną bluzkę (lub sukienkę), więc widoczne są tylko odsłonięte fragmenty ciała – dekolt, szyja i twarz. Górna część twarzy nie zmieściła się w kadrze, więc widać tylko część nosa, umalowane na czerwono usta bez grymasu i kosmyk ciemnych włosów przecinający lewy policzek. Prawa część twarzy znika w cieniu. Przed Edytą widoczny jest trzymany pionowo instrument smyczkowy – skrzypce lub altówka. Piosenkarka opiera podbródek na główce instrumentu, pudło rezonansowe znajduje się na wysokości brzucha. Pudło i główka instrumentu są białe.
Przez środek okładki w poziomie biegnie napis. Są to trzy słowa zapisane białą czcionką, wersalikami – imię i nazwisko artystki oraz tytuł płyty.
„Sen” to druga płyta Edyty Bartosiewicz. Artystka wcześniej współpracowała z różnymi zespołami, nagrała też swój solowy debiut, którym był album „Love”. Największy sukces artystyczny i komercyjny przyszedł jednak właśnie w 1994 roku. „Sen” nagrany w Studiu Izabelin sprzedał się w ponad 400 000 egzemplarzy i przyniósł wiele nagród, w tym Fryderyki za najlepszy album roku i dla najlepszej wokalistki roku. Kolejne albumy, choć również bardzo popularne i wysoko oceniane, nie powtórzyły sukcesu „Snu”.
Autor: Andrzej Zugaj
Lista utworów:
- Zabij swój strach
- Urodziny
- Żart w Zoo
- Tatuaż
- Sen
- Walczyk
- Angel
- Koziorożec
- Wewnątrz
- Move Over
- Before You Came
- Zanim coś…