1984

Na okładce przedstawiono portret Maryli Rodowicz, a artystka została zanurzona w bajkowym świecie, otoczona baśniowymi zwierzętami i postaciami. Projekt graficzny stworzył Waldemar Świerzy. Portret Maryli Rodowicz jest umieszczony na białym tle. Widoczne są głowa i szyja artystki. Piosenkarka jest wyraźnie spokojna, zadowolona. Długie jasne włosy okalają twarz i szyję, grzywka zakrywa czoło - pojedyncze kosmyki sięgają aż do oczu. Na czole pod włosami widoczna jest czarna opaska. Maryla ma zielone oczy, pomalowane na zielono powieki i rumieńce na policzkach. Na pierwszym planie, poniżej szyi, a także na głowie i po jej bokach, tłoczą się różne postacie. Są one związane z piosenkami, które znalazły się na płycie. Mamy więc pszczoły, żuczki, motyle, jest król z paziem i królewną oraz pies, kot i myszka. Jest chłopiec imieniem Bodzio, a także kot w butach, wilk i osioł, zając i niedźwiadek.

Maryla Rodowicz

Artyści czasem robią sobie przerwę, zawieszają swoją główną działalność i zajmują się czymś nieco innym. Liderzy zespołów wydają solowe płyty, muzycy jednych formacji wiążą się z innym składem, muzycy grający w określonej estetyce próbują swych sił w innych stylach muzycznych. Zdarza się też, że tworzą coś z myślą o najmłodszym odbiorcy. Tak właśnie zrobiła Maryla Rodowicz w 1984 roku. Artystka jest jedną z najbardziej wszechstronnych wykonawczyń na rodzimej scenie muzycznej. W jej dyskografii można znaleźć płyty popowe, rockowe, z elementami country, muzyki biesiadnej. Rodowicz często łączyła style, by wypracować ten własny, niepowtarzalny.

Autorka: Maryla Rodowicz
Przejdź do:1984 | Przejdź do:Maryla Rodowicz | Przejdź do:muzyka dla dzieci | Przejdź do:polska muzyka |
Okładka przedstawia mężczyznę ubranego w białą judogę, stojącego w pozycji gotowości do walki. Całość jest niemal monochromatyczna - czarne tło, biały strój i biała nazwa albumu. Jedynym akcentem dodającym nieco koloru jest żółty pasek z nazwą wytwórni płytowej (Arston).

Franek Kimono

Zdarza się nierzadko, że projekt muzyczny wymyka się spod kontroli autorów i zaczyna żyć własnym życiem, podążając w niespodziewanych kierunkach. Kompozytor Andrzej Korzyński chciał nagrać żart muzyczny, pastisz stylu disco. Do współpracy zaprosił Piotra Fronczewskiego, a wykreowany przez aktora Franek Kimono zdobył niebywałą popularność w dyskotekach i był inspiracją dla wielu późniejszych artystów. Płyta Franek Kimono, po raz pierwszy wydana w 1984 roku, była wielokrotnie wznawiana na różnych nośnikach – po raz ostatni w 2015 roku – ponownie na płycie winylowej.
Przejdź do:1984 | Przejdź do:Franek Kimono | Przejdź do:Piotr Fronczewski | Przejdź do:polska muzyka |
Obrazek przedstawia amorka – jasnowłosego chłopca z anielskimi skrzydłami. Chłopiec, jak na amorka przystało, ma pełne zaróżowione policzki. Co mniej typowe – ten amorek nie ma loczków – zamiast tego włosy ma ułożone we fryzurę godną gwiazdy rock’n’rolla – nieco dłuższe kosmyki zaczesane są do góry i do przodu, nad czołem zebrane w zadziorny pazur.

Van Halen

Autorką grafiki z amorkiem jest rysowniczka i ilustratorka Margo Nahas. Grafika nie powstała z myślą o okładce płyty. Została namalowana kilka miesięcy przed wydaniem albumu. Zespół wybrał już istniejący obraz z portfolio artystki. Margo Nahas zdradziła, że modelem pozującym do portretu amorka był syn jej przyjaciółki, który siedział przy stole piknikowym trzymając w dłoni cukierek w kształcie papierosa.

Autorka: Pola Zygmunt
Przejdź do:1984 | Przejdź do:Van Halen |