Zaz

Zaz

2010 rok

Debiutancka płyta Isabelle Geffroy, znanej pod pseudonimem Zaz, zyskała ogromną popularność zarówno w ojczyźnie Francuzki, jak i na scenie międzynarodowej. Nie jest to chyba zaskoczeniem dla nikogo, kto choć raz usłyszał jej wyjątkowy bluesowy głos. 

Zaz zaczynała od śpiewania w barach i kabaretach oraz na ulicach paryskiego Montmartre’u. Taki właśnie niesalonowy i nieskrępowany klimat ma okładka tego albumu. Jest na niej fotografia samej artystki. Isabelle siedzi w kucki na krawężniku. Za jej plecami jest zamknięta metalowa roleta antywłamaniowa. Zaz oplata kolana rękami. Jest ubrana w zwykły czarny podkoszulek i luźne spodnie w czerwoną szkocką kratę. Jest bosa. Na głowie ma turban z niedbale zawiązanej błękitnej chusty, z którego wypadają pasma kasztanowych włosów. Patrzy w lewo, gdzieś poza kadr. Jej strój i postawa ciała wyrażają to, co słychać też w jej utworach: naturalność, lekką nonszalancję i niechęć do blichtru. Zaz przedstawia nam się tutaj tak, jak w swoim pierwszym wielkim hicie „Je veux”, gdy śpiewa:

Mam dość waszych dobrych manier, 

to dla mnie za dużo! 

Ja jem rękami,

taka właśnie jestem

Jestem głośna i bezpośrednia (…) 

Na rolecie za plecami Isabelle, po jej lewej stronie, białym sprejem napisano duże litery ZAZ.  Na framudze u dołu witryny są pozdzierane wlepki, a krawężnik jest brudny i wyszczerbiony. Brzegi okładki płyty też sprawiają wrażenie nieco obdartych, jakby starły się po intensywnym użytkowaniu. Okładką i brzmieniem płyty Zaz jasno daje do zrozumienia, że nie zamierza zabiegać o uwagę i na siłę szukać blasku reflektorów. Prezentuje nam swoją sztukę i to ona ma być na pierwszym planie. 

Autorka: Michalina Adamska

Lista utworów:

1. Les passants

2. Je veux

3. Le long de la route

4. La fée

5. Trop sensible    

6. Prends garde à ta langue

7. Ni oui ni non

8. Port coton

9. J’aime à nouveau

10. Dans ma rue

11. Eblouie par la nuit