Marillion
Misplaced Childhood
1985
Inny jest ten album, frapuje i dziwi, jednych fanów zachwyca, drudzy uważają go za dosyć słaby, wręcz najsłabszy ze wszystkiego, co Marillion nagrał razem z Fishem. Na pewno jednak jest to najbardziej znana płyta Brytyjczyków i na pewno z tej właśnie płyty pochodzi ich największy przebój – mowa oczywiście o „Kayleigh”. „Misplaced Childhood” jest albumem konceptualnym, cała płyta kręci się wokół tego samego tematu, jakim jest wpływ dzieciństwa na życie dorosłe. Album ten powinno się więc odtwarzać od początku do końca i wsłuchiwać w wyśpiewywane słowa. Kolejne piosenki tworzą bowiem spójną historię, a warstwa fabularna jest przecież, jeśli nie dominującą, to przynajmniej tak samo ważną, jak muzyczna.
Okładkę „Misplaced Childhood” zdecydowanie można uznać za wariację na temat straconego dzieciństwa. Jej bohaterem jest chłopiec ubrany w mundur żołnierza z dawnych czasów – może z XVIII, a może z XIX wieku. Ma na sobie granatowe spodnie z czerwonym lampasem i bogato zdobioną, czerwoną bluzę z wieloma guzikami. Bluza jest przeszyta złoto-żółtymi haftami, niektóre z nich stanowią zapięcia dla guzików. Haftowany jest również dół rękawa, a na kołnierzu i pagonach widnieją ozdobne guziki. Od górnego, umieszczonego pod brodą zapięcia wiedzie sznur, który luźnym zwisem sięga do guzika na lewej piersi, tam jest przymocowany i poprowadzony w dół na wysokość serca. Sznur jest zakończony wisiorem w kształcie serca. Chłopiec jest dodatkowo przepasany szarfą poprowadzoną spod prawego pagonu do lewego biodra, na dłoniach ma białe rękawiczki, a stopy ma bose. Chłopiec jest niezwykle poważny, włosy ma równo obcięte do wysokości zakrywającej czoło grzywki.
Chłopcu towarzyszą: ptak, siedzi na prawej, zgiętej ręce kilkulatka i trzy, rosnące po jego lewej stronie kwiaty. Jeden jest w pąku, drugi zaczyna rozkwitać, trzeci jest już całkiem rozwinięty. Wszystkie trzy wyrastają z wyraźnie popękanej ziemi. Na prawo od chłopca leży pierścień-obrączka, rzucający wyraźny cień na ziemię. T łem dla malca są natomiast kłębiące się chmury, skołtunione, im niżej, tym bardziej burzowe. Na prawo od chłopca z jednej z chmur wyrasta tęcza, a na samej górze ciągnie się niebieskie niebo.
Na okładce znalazły się też nazwa zespołu i tytuł płyty. Oba napisy są ozdobne, tytuł jest umieszczony po lewej stronie, jest granatowy i rozbity na dwa wersy. Nazwa znajduje się natomiast ppo prawej stronie i jest napisana czerwonymi literami z żółtą obwódką.
Chłopcem na zdjęciu jest 10- letni wówczas Robert Mead, sąsiad Marka Wilkinsona, który był grafikiem Marillion. Po tym, jak Robert znalazł się na okładce, pojawił się również w teledysku do „Kayleigh” i na okładkach singli z „Misplaced Childhood”: „Kayleigh”, „Lavender” i „Heart Of Lothian”. A sama „Misplaced childhood” została sklasyfikowana na 4 miejscu listy najważniejszych koncept albumów wszechczasów. Zestawienie przygotował magazyn „Classic Rock”.
Autorzy: Roberto i Karola Więckowscy