Dżem
Najemnik
1989 rok
To bez wątpienia jedna z najważniejszych dla mnie płyt, od niej zaczęła się zmiana pasji muzycznych, która trwa do dzisiaj. Gdy album trafił w moje ręce przed wakacjami 1989 roku, byłem tuż przed maturą i szykowałem się na pierwsze w mej historii studia, na wymarzoną geologię. Muzycznie od kilku lat byłem zaprzedanym fanem thrash metalu i niemal wszystko, co było sygnowane tym stemplem, przyjmowałem z radością i zaciekawieniem. I nagle zjawił się „Najemnik”, to ta płyta znalazła mnie, ja jej nie szukałem. Wszedłem po prostu do któregoś sklepu muzycznego, a może do księgarni i okazało się, że jest, że czeka w swej pierwszej, winylowej odsłonie. Kupiłem, posłuchałem, potem drugi raz, a potem… Dżem stał się dla mnie najważniejszą polską kapelą i jedną z najważniejszych na całym świecie, a thrash oddał palmę pierwszeństwa mieszance rockowo-bluesowo-folkowych dźwięków.
Płyta została nagrana w czasie dwóch sesji, które odbyły się w studiu Polskiego radia w Poznaniu w 1988 roku. Dżem, wreszcie popularny w Polsce, uznawany za gwiazdę, koncertujący za granicą, przeżywał wówczas spore trudności. Grupa borykała się z uzależnieniem narkotykowym wokalisty, a sama sesja „Najemnika” jest do dziś uznawana za najbardziej dramatyczną w historii grupy. Płyta, choć dla wielu nierówna, zawiera klasyczne, Dżemowe rockowo-bluesowe piosenki, w tym jedne z największych przebojów kapeli, takie jak Wehikuł czasu, Modlitwa III czy Harley mój.
Okładkę „Najemnika” stanowi zdjęcie surowego pomieszczenia, do którego wpada zimne światło. Na środku pokoju stoi proste, metalowe łóżko z materacem. Jest przykryte szarym kocem i robi wrażenie nieprzytulnego, zimnego. Na nim leży na wznak mężczyzna ubrany w mundur w kolorze khaki. Łóżko wieńczą z obu stron nieco wyższe wezgłowie i nogi, zbudowane identycznie z pionowych, szarych, metalowych listew.
Leżący żołnierz wyciąga nogi w naszą stronę, na stopach ma ciężkie, wojskowe buty. Nogi wystają przez szczebelki tak, że widoczne są podeszwy butów. Żołnierz podłożył pod głowę ugięte ręce, a na twarz zsunął hełm. Jest zwykły, prosty, metalowy i zakrywa twarz do nosa. Na wezgłowiu, po lewej stronie, wisi coś, jakby plecak lub chlebak, a przy lewej łydce na łóżku leży nóż bez pochwy. Obok niego tkwi kilka naboi. Na oparciu od strony nóg wisi karabin, jest skierowany lufą do góry. Na środkowej poprzeczce przy nogach wisi żołnierski identyfikator. Oprócz stojącego na środku łóżka w pokoju nie ma nic więcej, podłoga jest pusta, a w tle widnieje na ścianie stary kaloryfer.
Okładki dopełniają napisy. W lewym górnym rogu widnieje czerwony napis Dżem, zapisany charakterystyczną dla zespołu czcionką. D jest zakończone strzałką, a nóżka od M jest wydłużona i ma poprzeczną belkę. Są to wpisane w nazwę zespołu znaki mężczyzny i kobiety. Tytuł płyty Najemnik znajduje się w prawym, dolnym rogu i jest biały. Tytuł jest zapisany wersalikami.
Roberto i Karola Więckowscy
Lista utworów:
Strona A
1. Najemnik I
2. Kaczor coś Ty zrobił
3. Harley mój
4. Modlitwa III – Pozwól mi
Strona B
1. Wehikuł czasu – to byłby cud
2. Tylko ja i ty
3. Najemnik II