Green Day

American Idiot

2004 rok

Siódmy album studyjny amerykańskiej formacji postpunkowej przyniósł wiele znanych hitów, jak „Wake me up when september ends”, „Holiday”, „American Idiot” czy „Boulevard of Broken Dreams”. Inspiracją do stworzenia okładki była chińska komunistyczna sztuka propagandowa.

Koncepcja okładki zakładała coś prostego i mocnego zarazem. Utrzymana została w trzech kolorach: czarnym, czerwonym i białym. Tło jest jednolicie czarne. U góry z lewej strony widnieje wykonana wielkimi, drukowanymi, białymi literami nazwa zespołu. Napis „Green Day” jest rozmieszczony w dwóch linijkach, „Green” wyżej, „Day” niżej. Obok tego drugiego zamieszczono bardzo mały, ledwo widoczny napis „presents”. Tuż pod tym znajduje się napisany na czerwono, mniejszymi literami tytuł albumu „american idiot”. On również został rozmieszczony  w dwóch liniach.

Po prawej stronie, na wysokości napisów znalazł się rysunek białej ręki. Jest ona uniesiona, a dłoń zaciska się na granacie w kształcie serca. Granat jest czerwony z czarnymi konturami i białą zawleczką. Po dłoni ścieka czerwona krew. Dłoń z granatem i krew tworzą mocny kontrast. Zarówno cała ręka jak i granat mają kanciaste brzegi, są ostro zakończone. Green Day określił swój album jako punkrockową operę. Jest to zresztą niezwykle ważne wydawnictwo w historii zespołu. Grupa zdecydowała się na zmianę wizerunku, na powrót do postpunkowych korzeni, do pierwotnych brzmień, a teksty piosenek nasyciła  polityką i krytyką relacji społecznych. Wszystko to sprawiło, że płyta osiągnęła bardzo dużą popularność, której przejawem stało się zdobycie nagrody Grammy.

Autorka: Laura Bukowska

Lista utworów:

1. American Idiot       

2. Jesus of Suburbia       

3. Holiday       

4. Boulevard of Broken Dreams       

5. Are We The Waiting       

6. St. Jimmy       

7. Give Me Novocaine       

8. She’s A Rebel       

9. Extraordinary Girl       

10. Letterbomb       

11. Wake Me Up When September Ends       

12. Homecoming       

13. Whatsername