Okładkę stanowi namalowany przez Halinę Tymusz kwadratowy obraz, w którego centrum znalazła się postać Basi. Widz nie ma pewności, czy Basia stoi przed obrazem, czy może do niego przynależy. Wrażenie to może nawiązywać do tytułu płyty „The Sweetest  Illusion”. Tło obrazu od góry jest jaśniejsze i ściemnia się ku dołowi przechodząc od  beżów w bardziej mroczne, zadymione barwy. Basia ma długie, proste, czarne włosy i czarną grzywkę. Odwrócona jest tyłem i przez lewe ramię patrzy na widza pewnym siebie, przenikliwym wzrokiem. Ubrana jest w sukienkę z dekoltem w kształcie łódeczki. Góra jest czarna, a od pasa w dół jaśnieje rozłożysta, tiulowa, biała część sukni. Nawiązuje ona do czasów wiktoriańskich. Biały tiul tworzy wrażenie sukni baletnicy. Jest tak długa, że zakrywa buty.

Basia

Wykonawca: Basia
Okładka: The Sweetest Illusion

„The Sweetest Illusion”

1994 rok

Basia Trzetrzelewska „Basia” to jedna z najbardziej znanych polskich artystek wykonujących muzykę pop/jazz. Karierę muzyczną rozpoczęła w zespole Alibabki, z którym koncertowała

i nagrywała w latach 70. U progu kolejnej dekady przeprowadziła się do Wielkiej Brytanii, gdzie zasłynęła jako wokalistka zespołu Matt Bianco. W drugiej połowie lat 80-tych rozpoczęła solową karierę, a jej płyty „Time And Tide” oraz „London Warsaw New York” sprzedały się w milionowych nakładach w Stanach Zjednoczonych i osiągnęły status platynowych. „The Sweetest Illusion” to trzeci studyjny album solowy Basi wydany przez Epic Records.

Okładkę stanowi namalowany przez Halinę Tymusz kwadratowy obraz, w którego centrum znalazła się postać Basi. Widz nie ma pewności, czy Basia stoi przed obrazem, czy może do niego przynależy. Wrażenie to może nawiązywać do tytułu płyty „The Sweetest  Illusion”. Tło obrazu od góry jest jaśniejsze i ściemnia się ku dołowi przechodząc od  beżów w bardziej mroczne, zadymione barwy. Basia ma długie, proste, czarne włosy i czarną grzywkę. Odwrócona jest tyłem i przez lewe ramię patrzy na widza pewnym siebie, przenikliwym wzrokiem. Ubrana jest w sukienkę z dekoltem w kształcie łódeczki. Góra jest czarna, a od pasa w dół jaśnieje rozłożysta, tiulowa, biała część sukni. Nawiązuje ona do czasów wiktoriańskich. Biały tiul tworzy wrażenie sukni baletnicy. Jest tak długa, że zakrywa buty.

Biała suknia wypełnia niemal całą dolną połowę okładki i stanowi tło, na którym znajduje się nieduże logo, poniżej imię wykonawczyni, a najniżej tytuł albumu.

Logo to dwie, czarne litery B odwrócone względem siebie w taki sposób, że ich wybrzuszenia znajdują się po zewnętrznych stronach. Środkowa część to wykonany prostymi czerwonymi literami napis Basia.

Najdłuższy jest tytuł płyty i podobnie jak logo napisany jest czarną niedużą czcionką.

Obraz Haliny Tymusz jest mroczny. Po prawej stronie widnieje postać błazna w czerwonym uniformie z białym, rozłożystym, haftowanym kołnierzem typu richelieu. Na głowie ma czerwoną, szpiczastą czapkę.

Błazen stoi frontem do widza. Po jego prawej stronie znajduje się druga, pochylona postać. Sprawia ona  wrażenie jakby szeptała coś klaunowi do ucha. Postać ta jest rozmazana, nieostra. Wydaje się, że jest to mężczyzna. Następna postać to – być może nie należąca do obrazu – Basia, a po jej lewej stronie, przodem do widza,  stoi posępny siwobrody starzec, trzymający na rękach niemowlę. Jest ono ubrane w czarną tunikę z białym haftowanym kołnierzem richelieu. Ma wysoką czarną czapkę podobną do czapki błazna.

Lista utworów:

  1. Drunk on Love
  2. Third Time Lucky
  3. Yearning
  4. She Deserves It / Rachel’S Wedding
  5. An Olive Tree
  6. The Sweetest Illusion
  7. Perfect Mother
  8. More Fire Than Flame
  9. Simple Pleasures
  10. My Cruel Ways Basia
  11. The Prayer Of A Happy Housewife