Okładką płyty jest czarno-białe zdjęcie przedstawiające twarz Namysłowskiego. Muzyk ma lekki zarost i rozpuszczone, sięgające ramion włosy. Patrzy lekko w dół, jakby spoglądał na publiczność ze sceny. Wydaje się zadowolony i jakby czymś zaaferowany, może trwającą gdzieś w tle muzyką. W lewym górnym rogu okładki znalazł się logotyp wydawcy - Polish Jazz. Prawy górny róg został zarezerwowany na imię i nazwisko muzyka. Imię znalazło się na górze, nazwisko pod spodem. W prawym dolnym rogu znajduje się natomiast tytuł płyty „Winobranie". Litery są zawsze proste i białe.

Zbigniew Namysłowski

Wykonawca: Zbigniew Namysłowski
Okładka: Winobranie

Winobranie

1973 rok

Urodzony tuż po wybuchu II wojny światowej Zbigniew Namysłowski to saksofonista i kompozytor. Jego nazwisko możemy dostrzec na większości najważniejszych polskich płyt jazzowych lat 60, 70 i 80.

Współpracował między innymi  z Krzysztofem Komedą, Andrzejem Trzaskowskim i Czesławem Niemenem. Tworzył też swoje zespoły, na przykład Air Condition, a w środowisku jazzowym jest uważany za jednego z najwybitniejszych muzyków.

Nagrał kilkadziesiąt albumów, a „Winobranie” zalicza się do kanonu jazzu polskiego. Krążek ten został nagrany w składzie: Kazimierz Jonkisz – perkusja, Paweł Jarzębski – bas,

Zbigniew Namysłowski –  saksofon, Tomasz Szukalski – saksofon, Stanisław Cieślak –  puzon.

Okładką płyty jest czarno-białe zdjęcie przedstawiające twarz Namysłowskiego. Muzyk ma lekki zarost i rozpuszczone, sięgające ramion włosy. Patrzy lekko w dół, jakby spoglądał na publiczność ze sceny. Wydaje się zadowolony i jakby czymś zaaferowany, może trwającą gdzieś w tle muzyką.

W lewym górnym rogu okładki znalazł się logotyp wydawcy – Polish Jazz. Prawy górny róg został zarezerwowany na imię i nazwisko muzyka. Imię znalazło się na górze, nazwisko pod spodem.

W prawym dolnym rogu znajduje się natomiast tytuł płyty „Winobranie”. Litery są zawsze proste i białe.

Znaczenie „Winobrania” w historii polskiego jazzu najlepiej oddaje konkurs na album wszechczasów zorganizowany przez Jazz Forum. Album Namysłowskiego znalazł się w tym plebiscycie na II miejscu, a wyprzedził go jedynie „Astigmatic” Krzysztofa Komedy. „Winobranie”, z uwagi na ogromne znaczenie, zostało zremasterowane i wznowione w XXI wieku. Co ważne, sama okładka nie została zmieniona, a oprócz zdjęcia Namysłowskiego znalazła się na niej również, podobnie jak w wydaniu oryginalnym, krótka relacja muzyków z nagrywania płyty. Przyznają oni, że proces ten był żmudny i czasochłonny.

Autorzy: Damian Pietrasik i Weronika Kuleczka – Pietrasik

Lista utworów:

  1. Winobranie – Jak nie ma szmalu to jest łaź
  2. Nie mniej niż 5%
  3. Gogoszary
  4. Pierwsza Przymiarka – Ballada na grzędzie – Misie
  5. Taj Mahal – Winobranie