Okłądka płyty Hoziera. Obraz przedstawia Hoziera w zaaranżowanej scenie podwodnej. W mętnej wodzie, wokół artysty, unosi się kilka przedmiotów, roślin, mebli. W lewym górnym rogu znajduje się jasnoniebieski napis „Hozier” zapisany prostymi wielkimi literami. W prawym dolnym rogu, odręcznym, niedbałym został napisany tytuł albumu „Wasteland, Baby"

Hozier (Andrew John Hozier-Byrne)

Wykonawca: Hozier (Andrew John Hozier-Byrne)
Okładka: Wasteland, Baby!

Tagi: , ,

Wasteland, Baby!

2019 rok

Okładką albumu jest obraz, namalowany przez Raine Hozier-Byrne, artystkę-malarkę, matkę Hoziera. Obraz przedstawia Hoziera w zaaranżowanej scenie podwodnej. W mętnej wodzie, wokół artysty, unosi się kilka przedmiotów, roślin, mebli. W lewym górnym rogu znajduje się jasnoniebieski napis „Hozier” zapisany prostymi wielkimi literami. W prawym dolnym rogu, odręcznym, niedbałym pismem

został napisany tytuł albumu „Wasteland, Baby!”.

Całość przypomina wnętrze pomieszczenia. Pośrodku, na dnie, stoi masywny fotel z czerwonym obiciem. Obok wysoki drewniany stolik na jednej ozdobnej nodze, odrywa się od dna, unosi się lekko. Na stoliku leżą dwie książki. Dwie kolejne unoszą się ku górze, wypływają ku powierzchni wody. W głębi, niemal niewidoczne, znajduje się niewielkie lustro w ozdobnej ramie. Wydaje się ono leżeć na gzymsie kominka lub na półce na ścianie. Reszta tła jest niemożliwa do rozpoznania, widać jedynie delikatne zarysy kształtów, maźnięcia pędzlem, różne odcienie niebieskiego, grantowego, szarego.

Na fotelu, w niedbałej, rozluźnionej pozie, siedzi Hozier. Wysoki, trzydziestokilkuletni mężczyzna z długimi ciemnymi włosami. Ubrany jest w ciemne spodnie i rozpiętą białą koszulę.

Prawą rękę opiera na stoliku, trzyma w niej kolorowy kubek. Plecami opiera się o podłokietnik fotela, tak, że lewą rękę jest w stanie oprzeć o oparcie krzesła i podeprzeć nią głowę. Patrzy w dal, na jego twarzy maluje się głębokie, spokojne zamyślenie. Obok głowy artysty unosi się bukiet pomarańczowych frezji na długich łodygach. Niezwiązane niczym kwiaty, jakby właśnie wypuszczone z dłoni, zaczynają odpływać ku powierzchni, a bukiet rozpada się na pojedyncze frezje. Pomiędzy nimi unosi się liść palmowy, taki sam opada na podłogę obok stóp Hoziera.

Całość obrazu namalowana jest w różnych odcieniach niebieskiego, od najlżejszego błękitu w centrum, obok siedzącego Hoziera, przez turkus, aż do ciemnego, prawie czarnego granatu na obrzeżach obrazu, w podwodnych głębinach.

Najjaśniejszymi punktami obrazu są biała koszula Hoziera i jej odbicie w tafli wody.

Cała scena wydaje się być realistyczna, oddająca odpowiednie proporcje, kolory, kształty. Jedyne dwa nierealistyczne elementy widoczne są dopiero po przyjrzeniu się okładce z bliska.

Na klatce piersiowej Hoziera, pod rozpiętą koszulą, zamiast jasnej skóry widoczny jest pejzaż: to obraz lub zdjęcie wstawione w obrys ciała artysty.

Pejzaż przedstawia brzeg morza, do którego przybija niewielki ponton. Na brzegu czeka grupa ludzi. Gdzieś obok w niebo wzbija się ogromna chmura czarnego dymu. Scena bezpośrednio nawiązuje do pontonów, jakimi grupy uchodźców przybywają do brzegów kraju, który miał być bezpieczniejszy niż ten przez nich opuszczony.

Artystka, Raine Hozier-Byrne, w materiale przedstawiającym kulisy powstawania okładki wyjaśniła, że dla niej obrazy te są niczym manifest:

„Musimy dbać o siebie nawzajem. Musimy się przeciwstawiać. Musimy stanąć wspólnie. Każdy z nas ma obowiązek bycia świadkiem.”

W podobny sposób w główną scenę wklejony jest jeszcze jeden obraz. Tym razem

wewnątrz obrysu prawej dłoni Hoziera znajduje się grafika przedstawiająca postać, trzymającą dymiącą racę lub aktywowaną puszkę z gazem łzawiącym. W materiale filmowym Raine Hozier-Byrne określa tę scenę jako sytuację nieposłuszeństwa obywatelskiego.

Zdjęcie, na podstawie którego wykonano obraz, zostało zrealizowane podczas sesji w basenie. Inne zdjęcia do albumu wykonano w opuszczonym pałacu Loftus Hall w Hook Head w Irlandii. Wykorzystanie miejsca zniszczonego, opuszczonego, według wielu źródeł – nawiedzonego, ma bezpośrednio nawiązywać do motywów przewijających się w utworach z tego albumu – przemijania, rozkładu.

Niemal wszystkie piosenki znajdujące się na „Wasteland, Baby!” nawiązują do końca świata i nawołują do solidarności, szukania piękna w przemijaniu i wspólnego poddania się nadchodzącemu końcowi świata.

Autorka: Marta Piwowarska

Lista utworów:

  1. Nina Cried Power (featuring Mavis Staples)
  2. Almost (Sweet Music)
  3. Movement
  4. No Plan
  5. Nobody
  6. To Noise Making (Sing)
  7. As It Was
  8. Shrike
  9. Talk Refined
  10. Be
  11. Dinner & Diatribes
  12. Would That I
  13. Sunlight
  14. Wasteland, Baby!